Het leven in een land van niet-moslims voor da’wah

1169

Shaykh ‘Abdur-Razzaaq al-Badr حفظه الله:

Al-Ḥaafidh Ibn Ḥadjr رحمه الله noemde de wijsheid achter de verplichting van de hidjrah voor hen die moslim werden en in Makkah leefden; dat ze niet zouden worden lastig gevallen door de ongelovigen, zodat zij in staat zullen zijn hun religie openlijk te belijden en hun Heer te kunnen aanbidden. Zonder dat zij onderdrukt zouden worden of worden lastig gevallen. Hij zei: “Want zij martelden iedereen die een moslim werd, totdat hij zijn religie verliet.”

Al-Maawardie zegt hierover wel het volgende: “Als iemand in staat is de religie openlijk te belijden in een van de landen van kufr (ongeloof) dan is het beter om daar te wonen.” Hij zegt dat het wonen daar dan beter is dan het weggaan van dat land. “Vanwege het feit dat er gehoopt wordt dat anderen de Islaam zullen intreden.” Hier hoort men te kijken naar twee belangrijke zaken met betrekking tot dit onderwerp. En dat is:

Dat er een vermogen is en een te behalen winst.

Winst is dat er mensen door hem geleid worden. Dat is (extra) winst. Hij zei: “Vanwege het feit dat er gehoopt wordt dat andere de Islaam zullen intreden.” Dit is een winst.

Maar er is een vermogen. Het vermogen is het beschermen van zijn religie. Het beschermen van de religie van zijn familie en het beschermen van de religie van zijn kinderen. Dit is het vermogen wat voorop komt. Hij hoort zijn vermogen niet in gevaar te brengen om winst te verkrijgen. Misschien dat sommigen om deze reden blijven en zeggen: “Zodat ik kan oproepen naar Allaah.” Terwijl tegelijkertijd zijn kinderen verloren raken waarbij hun religie vergaat. En dit is vaak gebeurd. Hier moet men goed over nadenken. Er is een vermogen en er is winst. Hij hoort zijn vermogen niet in gevaar te brengen om winst te verkrijgen. Als hij winst kan verkrijgen terwijl hij zijn vermogen behoudt dan is het geen probleem.

Vertaald door Abu Jouhaina ‘Abdullaah Hallmans

DELEN