Shaykh Moḥammed bin Ṣaaliḥ al-‘Uthaymien heeft gezegd:
De personen waarnaar jij verwijst, met betrekking tot hetgeen zich hedendaags afspeelt tussen de Arabische leiders en de moslims, kunnen we misschien excuseren. Omdat de bewijzen mogelijk niet verduidelijkt zijn voor hen, of dat ze wel verduidelijkt zijn maar desondanks werden zij misleidt door derden.
Men dient deze zaken zeker in acht te nemen.
Laten we stellen (omwille van de discussie) dat het rebelleren toegestaan wordt omdat we bijvoorbeeld klaar en duidelijk ongeloof hebben geconstateerd waarvoor we een bewijs hebben afkomstig van Allaah.
En het woord (in de ḥadieth) “constateren” is een voorwaarde. Zo ook het woord “ongeloof”, “klaar en duidelijk” en “Waarvoor jullie een bewijs hebben afkomstig van Allaah”.
Dit zijn vier voorwaarden:
De uitspraak van de profeet صلى الله عليه وسلم: “Dat jullie constateren…” Maakt het ongeldig om te bouwen op speculaties die niet gebaseerd zijn op de werkelijkheid. En de betekenis van “..constateren..” is dat men kennis heeft hierover gefundeerd op een absolute zekerheid.
De uitspraak “..ongeloof..” zorgt ervoor dat zondigheid (minder dan ongeloof) niet onder dit vraagstuk valt. Zoals bijvoorbeeld een leider die (alcohol) drinkt, zonden pleegt en geen moreel heeft, maar desondanks geen andere zonde pleegt die de mate van ongeloof bereikt. Jegens zo een leider is het niet toegestaan om te rebelleren.
De derde voorwaarde (uit de ḥadieth) is “..klaar en duidelijk..”, dit betekent expliciet en hetgeen dat voor geen andere interpretatie vatbaar is.
De vierde voorwaarde is (de uitspraak) “..Waarvoor jullie een bewijs hebben afkomstig van Allaah.” Dus het moet niet enkel expliciet zijn, maar we dienen ook een duidelijk en onbetwistbaar bewijs te hebben.
Dit zijn de vier voorwaarden waardoor het rebelleren toegestaan wordt.
Echter komt er een vijfde zaak bij in de toestand dat rebellie verplicht wordt:
Is het voor ons verplicht om te rebelleren tegen de leider wanneer opstandigheid toegestaan is (door de vier voorgenoemde voorwaarden)?
Hier dient men te onderzoeken en te kijken wat het profijt is dat behaald kan worden (uit de rebellie). Zijn we in staat om van hem af te raken? Zo ja, dan komen we in opstand. Maar mochten we niet hiertoe in staat zijn dan komen we niet in opstand; aangezien elke Islamitische verplichting de mogelijkheid om het te verrichten als voorwaarde kent.
Vervolgens als we in opstand zouden komen kan het zo zijn dat het resultaat meer schade berokkent dan wanneer deze persoon aan de macht wordt gelaten.
Want mochten we in opstand komen en de macht en het zeggenschap blijkt in zijn voordeel te blijven dan zullen we nog meer vernederd worden en zal hij zijn grenzen in tirannie en ongeloof verder verleggen.
Vandaar dient men verstandig om te gaan met soortgelijke vraagstukken, en de Islamitische wetgeving en het intellect te combineren. Emoties dienen ver verwijderd te blijven van zulke kwesties.
We hebben emoties nodig om het enthousiasme aan te wakkeren, en we hebben het intellect en de Islamitische wetgeving nodig dat ons ordent en afremt.
En zoals ze zeggen is het vereist om remvermogen te hebben. Mocht een auto geen remvermogen hebben wat zou dan het resultaat zijn? Een ongeval.
En een auto zonder elektrische bediening die het in werking stelt zal niet vooruit gaan.
Bron:
Vertaald door Nordin Abu Mu’aawiyyah